Η νόσος Peyronie είναι μια διαταραχή της επούλωσης του τραυματισμού του πέους που μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα το σχηματισμό πλακών στον λευκό χιτώνα, οδηγώντας έτσι σε κάμψη ή εσοχή του πέους, απώλεια του μήκους του και στυτική δυσλειτουργία. Η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει έντονη δυσφορία και συναισθηματικά προβλήματα στους δύο συντρόφους, καθώς και προβλήματα στη μεταξύ τους σχέση. Επίσης είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα λίγα είναι γνωστά για τις επιπτώσεις της νόσου Peyronie στις σεξουαλικες συντρόφους των ανδρών.
Η ενέσιμη χορήγηση ιστολυτικού κλωστηριδίου της κολλαγενάσης (CCH) έχει εγκριθεί από τον αμερικανικό οργανισμό ελέγχου φαρμάκων και τροφίμων για άνδρες με νόσο Peyronie που έχουν ψηλαφητές πλάκες και κάμψη πέους τουλάχιστον 30 μοιρών. Η αποτελεσματικότητα του CCH έχει αναδειχθεί σε δυο διπλά-τυφλές τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές με χρήση ομάδας ελέγχου και placebo, τις IMPRESS I and II.
Η τρέχουσα μελέτη είχε σκοπό να αξιολογήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του CCH σε άνδρες που έλαβαν θεραπεία με placebo στις IMPRESS I και II. Οι ερευνητές ανέλυσαν επίσης την αντιλαμβανομένη αποτελεσματικότητα της θεραπείας από την πλευρά των συντρόφων.
Στη μελέτη, η οποία διεξήχθη ανάμεσα στο Σεπτέμβριο του 2012 και τον Δεκέμβριο του 2013, συμμετείχαν 189 άνδρες με νόσο Peyronie. Η μέση ηλικία ήταν τα 60 έτη ενώ όλοι οι συμμετέχοντες είχαν κάμψη πέους μεταξύ 30 και 90 μοιρών χωρίς να έχουν υποβληθεί σε προηγούμενο χειρουργείο.
Ο μέγιστος αριθμός κύκλων θεραπείας που έλαβε ο κάθε άνδρας ήταν τέσσερις. Κάθε κύκλος περιλάμβανε τα παρακάτω βήματα:
- Δυο ενέσεις CCH οι οποίες είχαν χρονική απόσταση μεταξύ τους 24-72 ώρες,
- Μετά από επιπλέον 24-72 ώρες ο ιατρός προχωρούσε σε διερευνητικούς μηχανικούς χειρισμούς της πλάκας του πέους.
- Για έξι εβδομάδες ο ασθενής επαναλάμβανε χειρισμούς για τη διάσπαση της πλάκας και τον ευθειασμό του πέους.
- Ο κύκλος επαναλαμβανόταν μετά από 6 εβδομάδες.
Οι άνδρες της μελέτης έλαβαν μέχρι 8 ενέσεις συνολικά.
Στη μελέτη συμμετείχαν επισης 30 γυναίκες σύντροφοι, το 90% των οποίων είχαν περάσει την εμμηνόπαυση.
Οι ερευνητές προκειμένου να προσδιορίσουν την αλλαγή που επέφερε η θεραπεία σύγκριναν τη διαφορά στην κάμψη του πέους και στη βαθμολογία του εργαλείου που αξιολογούσε τη δυσφορία από τα συμπτώματα τη νόσου Peyronie ανάμεσα στην αρχική μέτρηση κατά την εισαγωγή στη μελέτη και τη μέτρηση που διεξήχθη την 36η εβδομάδα. Το ειδικό ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε μόνο από άνδρες που είχαν συνουσία με σύντροφο μέσα στους προηγούμενους τρεις μήνες. Στην αξιολόγηση της ασφάλειας της θεραπείας συμπεριελήφθησαν η καταγραφή των ζωτικών σημείων των ασθενών, των παρενεργειών και των αποτελεσμάτων των εργαστηριακών εξετάσεων.
Οι γυναίκες συμπλήρωσαν μια εξειδικευμένη εκδοχή του ερωτηματολογίου που αξιολογεί τη δυσφορία από τα συμπτώματα της νόσου Peyronie καθώς και τον Δείκτη Γυναικείας Σεξουαλικής Λειτουργίας κατά την έναρξη της μελέτης και 36 εβδομάδες μετά.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα η μέση κάμψη του πέους μειώθηκε από 46.9 μοίρες σε 29.9, με το μέσο ποσοστό βελτίωσης να φτάνει το 36.3%. Η μέση βαθμολογία του ερωτηματολογίου που αξιολογούσε τη δυσφορία από τη νόσο μειώθηκε από 6.3 σε 3.9. Μέσα σε 36 εβδομάδες δηλαδή επιτεύχθηκε μια μέση μείωση 2.4 βαθμών.
Τα αποτελεσματα ήταν παρόμοια και όταν οι ερευνητές έλεγξαν την επίδραση της βαθμολογίας των ανδρών στο Διεθνή Δείκτη Στυτικής Λειτουργίας. Το 96% των ασθενών είχαν τουλάχιστον μια παρενέργεια και περίπου το 93% εμφάνισε παρενέργειες της θεραπείας με ήπια εώς μέτρια σοβαρότητα. Οι πιο συχνές παρενέργειες ήταν ο σχηματισμός αιματώματος στο πέος (60.3%), ο πόνος στο πέος (34%), και το οίδημα του πέους (30%). Σχεδόν το 73% των παρενεργειών που σχετίζονταν με τη θεραπεία υποχώρησαν μέσα σε 14 ημέρες.
Η βελτίωση στις βαθμολογίες των γυναικων ήταν στατιστικά σημαντική αναδεικνύοντας έτσι τόσο την αντιλαμβανόμενη βελτίωση στα συμπτώματα του συντρόφου όσο και τη μείωση της δικής τους δυσφορίας. Σχεδόν το 70% των γυναικων αποκάλυψε ότι η σεξουαλική τους ζωή βελτιώθηκε σημαντικά μετά τη θεραπεία του συντρόφου. Επισης το 57% δήλωσαν ότι η σχέση με το σύντροφο τους είχε βελτιωθεί σημαντικά.
Βελτίωση παρατηρήθηκε επίσης στη σεξουαλική λειτουργία των γυναικών με βάση τις βαθμολογίες στο ειδικό ερωτηματολόγιο. Το 75% των γυναικών είχαν σεξουαλική δυσλειτουργία ενώ κατά την 36η εβδομάδα το ποσοστό αυτό έπεσε στο 33.3%.
Οι συγγραφείς ανέφεραν αρκετούς περιορισμούς της μελέτης όπως είναι η συμμετοχή μόνο ετεροφυλόφιλων ζευγαριών και ο μικρός αριθμός των γυναικών. Ωστόσο τα ευρήματα τους συμφωνούν με αυτά προηγούμενων μελετών σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του CCH στην αντιμετώπιση της νόσου Peyronie. Πρόσθεσαν μάλιστα πως η παρούσα μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει την επίδραση της νόσου Peyronie καθώς και της θεραπευτικής της αντιμετώπισης στις σεξουαλικές συντρόφους των ανδρών. Είναι ένα σημαντικό βήμα ώστε να αξιολογηθούν οι επιπτώσεις της νόσου όχι μόνο από την πλευρά του άνδρα αλλά και από την πλευρά της γυναίκας, εξετάζοντας το πώς εκείνη αντιλαμβάνεται την κατάσταση υγείας του συντρόφου της καθώς και την υγεία της σχέσης τους.
