Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Sexual Medicine, έρχεται να αποδείξει την αποτελεσματικότητα των ενέσεων CCH για την αντιμετώπιση της νόσου Peyronie σε σύγκριση με άλλες, μη επεμβατικές θεραπείες.
Η έρευνα διεξήχθη χρησιμοποιώντας μελέτες των βάσεων δεδομένων του PubMed, του Scopus και του Web of Science δημοσιευμένες μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2017. Συμπεριλήφθησαν τυχαίες ελεγχόμενες δοκιμές οι οποίες σύγκριναν τουλάχιστον μια ενδοαγγειακή αγωγή με θεραπεία placebo ή με άλλο φάρμακο για την αντιμετώπιση της νόσου Peyronie. Ελήφθησαν υπόψη όλες οι διαθέσιμες ενδοαγγειακές αγωγές: ιστολυτικό κλωστρίδιο της κολαγενάσης (CCH), υαλουρονικό οξύ, βεραπαμίλη και ιντερφερόνη α 2b.
Τα αποτελέσματα της μελέτης παρουσιάζουν τη μέση μεταβολή της πεϊκής κάμψης και την στυτική λειτουργία με βάση το ερωτηματολόγιο International Index of Erectile Function
Συνολικά 8 συγκρίσεις ταίριαξαν με τα κριτήρια ένταξης, περιλαμβάνοντας 1.050 ασθενείς. Σχετικά με τον βαθμό βελτίωσης της πεϊκής κάμψης το υαλουρονικό οξύ και η βεραπαμίλη έδειξαν χειρότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με το CCH (-6.66 και -2.30 αντίστοιχα) και την ιντερφερόνη α 2b (-6.75 και -2.38 αντίστοιχα). Λαμβάνοντας υπόψη την βελτίωση της στυτικής λειτουργίας το υαλουρονικό οξύ, η βεραπαμίλη και η ιντερφερόνη α 2b έδειξαν μια ελαφρά αύξηση σε σύγκριση με τη μέση μεταβολή του CCH (+2.39, +1.77 και +0.65 αντίστοιχα). Επιπλέον η βεραπαμίνη και η ιντερφερόνη α 2b εδειξαν ελαφρά χειρότερη μέση μεταβολή σε σύγκριση με το υαλουρονικό οξύ (+0.62 και +1.74 αντίστοιχα), ενώ η ιντερφερόνη α 2b ήταν χειρότερη από την βεραπαμίλη (-1.12).
Βάσει αυτής της μετα-ανάλυσης δικτύων, η εμπειρική θεραπεία της νόσου του Peyronie θα πρέπει να αποφεύγεται, ώστε να προσφέρεται στους ασθενείς η βέλτιστη θεραπεία βασισμένη στα επίπεδα των ενδείξεων.
Σε αυτή τη μετα-ανάλυση δικτύων παρέχεται για πρώτη φορά απόδειξη για την αποτελεσματικότητα μεταξύ διαφορετικών ενδοαγγειακών θεραπειών για την αντιμετώπιση της νόσου Peyronie. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να συνεκτιμηθούν όλα τα επι μέρους αποτελέσματα (πχ πόνος, μέγεθος πλάκας, ικανοποίηση ασθενούς) της νόσου Peyronie λόγω της έλλειψης ομοιογένειας μεταξύ διαφορετικών μελετών. Επιπλέον λόγω του μικρού αριθμού των διαθέσιμων μελετών, δεν υπολογίστηκε η παλινδρομική ανάλυση των παραγόντων πρόβλεψης της ανταπόκρισης της αγωγής.
Η παρούσα είναι η πρώτη μετα-ανάλυση που συγκρίνει όλες τις διαθέσιμες αγωγές για τη νόσο Peyronie. To CCH και η ιντερφερόνη α 2b έδειξαν τα καλύτερα αποτελέσματα ως προς την πεϊκή κάμψη, ενώ το υαλουρονικό οξύ έδειξε καλύτερα επίπεδα ως προς την στυτική λειτουργία.
