Φίμωση ονομάζεται η αδυναμία έλξης της ακροποσθίας πίσω από τη βάλανο του πέους. Διακρίνεται συνήθως σε φυσιολογική και παθολογική. Ως φυσιολογική χαρακτηρίζεται η κατάσταση κατά την οποία τα παιδιά γεννιούνται με σφιχτή ακροποσθία και η αποκάλυψη της βαλάνου συμβαίνει σταδιακά κατά το τέλος της παιδικής ηλικίας ή την αρχή της εφηβείας. Η φυσιολογική φίμωση, δηλαδή, είναι μια κατάσταση παρούσα κατά τη γέννηση η οποία αποκαθίσταται χωρίς παρέμβαση.
Η παθολογική φίμωση βρίσκεται, συνήθως, σε ενήλικες άνδρες που δεν έχουν υποβληθεί σε περιτομή.
Οι συνήθεις αιτίες της παθολογικής φίμωσης είναι η μόλυνση, οι φλεγμονές, όπως είναι η βαλανίτιδα, οι τραυματισμοί, ή άλλοι υποκείμενοι ιατρικοί παράγοντες κινδύνου.
Η αδυναμία έλξης της ακροποσθίας, ώστε να αποκαλυφθεί η βάλανος, δυσχεραίνει τον σωστό καθαρισμό της περιοχής, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης βαλανίτιδας, επώδυνης ούρησης και στύσης, καθώς και παραφίμωσης.
Για τη διάγνωση της φίμωσης από τον ιατρό αρκεί ένα ιατρικό ιστορικό και μια φυσική εξέταση, ενώ επιπλέον εξετάσεις συνήθως δεν είναι απαραίτητες.
Η θεραπεία της φίμωσης εξαρτάται από την ηλικία του άνδρα, τη σοβαρότητα της κατάστασης και τα συμπτώματα που έχει επιφέρει.
Η πρώτη διαθέσιμη εναλλακτική αντιμετώπισης της φίμωσης είναι η εφαρμογή μιας στεροειδοούς αλοιφής τοπικά. Το ποσοστό επιτυχίας της θεραπευτικής αυτής αντιμετώπισης αγγίζει το 70%. Η αλοιφή μαλακώνει την ακροποσθία και έπειτα από 4-6 εβδομάδες εφαρμογής η βάλανος αποκαλύπτεται τελείως, οπότε και διακόπτεται η θεραπεία. Εάν η εφαρμογή της αλοιφής δεν έχει αποτέλεσμα, υπάρχει η εναλλακτική της περιτομής. Η λήψη της τελικής απόφασης εξαρτάται πάντα και από τα συμπτώματα του άνδρα και λαμβάνεται ύστερα από συζήτηση με τον ειδικό που εμπιστεύεται.
Πηγή: medicinenet
