Η σεξουαλική υγεία του ανθρώπου επιδρά σε όλους τους τομείς της ζωής του. Αναλόγως των περιστάσεων, η σεξουαλική υγεία μπορεί να ενισχύσει ή να επιδεινώσει την ψυχική υγεία, την σωματική υγεία και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αντίστοιχα, πολλές παράμετροι της ψυχικής και σωματικής υγείας επηρεάζουν άμεσα την σεξουαλική: παθήσεις όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η κατάθλιψη, το άγχος και οι διαταραχές του πυελικού εδάφους μπορούν να είναι επιζήμιες για την σεξουαλική λειτουργία του ατόμου, επιδεινώνοντας σημαντικά κατ’αυτόν τον τρόπο την ποιότητα της ζωής του.
Λαμβάνοντας υπόψη το πως η σεξουαλική υγεία είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τόσες πολλές πτυχές της γενικότερης ευεξίας, είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι γιατροί να λαμβάνουν επαρκή εκπαίδευση πάνω στο θέμα κατά την φοίτησή τους στις ιατρικές σχολές, ώστε να μπορούν να παρέχουν ποιοτική μέριμνα σεξουαλικής υγείας στους ασθενείς τους. Στην πραγματικότητα μόνο το 50% των ιατρικών σχολών στις Η.Π.Α. περιλαμβάνουν στα προγράμματά τους υποχρεωτικά μαθήματα πάνω στην σεξουαλική υγεία και στοιχεία σεξουαλικής ιατρικής. Κατά συνέπεια, όταν οι γιατροί έχουν ανεπαρκείς γνώσεις, δε νιώθουν την αυτοπεποίθηση και την ετοιμότητα να θίξουν τα προβλήματα σεξουαλικής υγείας με τους ασθενείς τους και να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Μια πρόσφατη μελέτη εξερεύνησε την βαρύτητα που δίνεται στην εκπαίδευση σεξουαλικής υγείας στις ιατρικές σχολές των Μεσοδυτικών Η.Π.Α. και τα αυτοαναφερόμενα επίπεδα σιγουριάς των εκπαιδευόμενων στην αντιμετώπιση σεξουαλικών δυσλειτουργιών. Συνολικά συμμετείχαν 266 άτομα, 191 φοιτητές και 75 ειδικευόμενοι γιατροί.
Για τους σκοπούς τη μελέτης ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να αναφέρουν τον όγκο εκπαίδευσης (θεωρητικής και πρακτικής) που έλαβαν κατά την φοίτησή τους πάνω σε 15 συνηθισμένα θέματα που άπτονται της σεξουαλικότητας: σεξουαλική κακοποίηση, παραφιλίες, ανδρική σεξουαλική υγεία, γυναικεία σεξουαλική υγεία, δυσφορία φύλου, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, καρκίνος του προστάτη, καρκίνος των όρχεων, υπογοναδισμός, νόσος Peyronie, σεξοθεραπεία, υπογονιμότητα, βαζεκτομή, κιρσοκήλη και υδροκήλη. Στους συμμετέχοντες δόθηκαν τρεις επιλογές για να υποδείξουν το επίπεδο της εκπαίδευσής τους για κάθε θέμα: «Επίσημη εκπαίδευση», «Ανεπίσημη εκπαίδευση» και «Καμιά εκπαίδευση».
Στην συνέχεια ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να επιλέξουν το επίπεδο σιγουριάς/ετοιμότητας τους για την παροχή υπηρεσιών σεξουαλικής υγείας σε κλίμακα βαθμολόγησης από το 1 έως το 5 (1: Πολύ απροετοίμαστος, -η, 5: Πολύ καλά προετοιμασμένος, -η).
Συνολικά το 65.6% των συμμετεχόντων ανέφερε ότι έλαβε επίσημη εκπαίδευση για τα περισσότερα ή όλα τα θέματα που περιλαμβάνονταν στη μελέτη, το 13.9% ανέφερε ανεπίσημη εκπαίδευση και το 20.6% ανέφερε ότι δεν έλαβε καμιά εκπαίδευση κατά την φοίτησή του. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι συμμετέχοντες που ένιωθαν πιο προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν την σεξουαλικότητα ήταν οι ειδικευόμενοι ουρολόγοι και μαιευτήρες γυναικολόγοι. Για την ακρίβεια λιγότεροι από τους μισούς τους συμμετέχοντες (44.7%) δήλωσαν ότι θα αναλάμβαναν οι ίδιοι ασθενείς με προβλήματα σεξουαλικής υγείας. Οι υπόλοιποι δήλωσαν ότι θα παρέπεμπαν τους ασθενείς σε ουρολόγο ή γυναικολόγο (31.8%) ή σε κάποιο άλλο τμήμα (23.5%).
Θα πρέπει να τονιστεί ότι το ιατρικά ορθό είναι να παραπέμπονται οι ασθενείς στους ειδικούς όταν χρειάζεται να αντιμετωπιστούν συγκεκριμένα προβλήματα και περίπλοκες παθήσεις. Παρόλα αυτά, οι συγγραφείς αυτής της μελέτης θεωρούν ότι οι οικογενειακοί γιατροί, οι παιδίατροι που παρακολουθούν εφήβους, οι ψυχίατροι και γενικά οι ειδικοί ψυχικής υγείας μπορούν να ωφεληθούν από την εκπαίδευση πάνω στην σεξουαλική υγεία και να βοηθηθούν στην καλύτερη εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Έτσι θα είναι πιο προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν βασικούς προβληματισμούς των ασθενών γύρω από την σεξουαλικότητα και θα μπορούν να παρέχουν μια καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη φροντίδα.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν τους περιορισμούς αυτής της εργασίας, κυρίως το περιορισμένο γεωγραφικό εύρος και την εθελοντική συμμετοχή των συμμετεχόντων. Ακόμα κι έτσι όμως, τα ευρήματα έρχονται να προστεθούν στο σώμα των ενδείξεων που υποδεικνύουν ότι οι επαγγελματίες υγείας και (κατά συνέπεια οι ασθενείς) μπορούν να ωφεληθούν σημαντικά από την εκπαίδευση πάνω σε στοιχεία της σεξουαλικής ιατρικής κατά την φοίτησή τους στις ιατρικές σχολές.
