Search
Close this search box.

Πεϊκή Κάμψη – Νόσος Peyronie (Περονί)

Η Νόσος Peyronie ή Περονί είναι μία ασθένεια η οποία προκαλεί παραμόρφωση – στροφή – του πέους, συχνά τόσο μεγάλη που να καθιστά αδύνατη την ερωτική επαφή.

Κωνσνταντίνος Κωνσταντινίδης ουρολόγος ανδρολόγος

Ο Δρ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Χειρουργός Ουρολόγος –Ανδρολόγος είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, πρώην πρόεδρος του UGRS (Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Επανορθωτική Ουρολογική Χειρουργική) και διευθυντής της Σεξουαλικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών.

Περιεχόμενα Σελίδας Πεϊκής Κάμψης

Γενικές Πληροφορίες για τη νόσο Peyronie (Περονί)

Το πέος είναι το μοναδικό ανθρώπινο όργανο που έχει δύο ταυτόχρονα δυο παράξενες ιδιότητες. Να επιμηκύνεται και να διαστέλλεται ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει όργανο με ανάλογες ιδιότητες, ούτε καν η καρδιά (της οποίας η φυσιολογία ομοιάζει πολύ με αυτή του πέους). Κατά την στύση το μήκος του πέους αυξάνεται κατά 30-40% όπως επίσης σχεδόν διπλασιάζεται ο όγκος του σε σχέση με την κατάσταση ηρεμίας. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι ένα μικρό πέος σε χάλαση (ηρεμία) μπορεί εως και να διπλασιαστεί κατά την στύση.

Στη νόσο Peyronie ή Περονί η προαναφερθείσα ιδιότητα χάνεται γιατί η ελαστική ταινία που περιβάλλει τα σηραγγώδη σώματα του πέους, στο σημείο που έχει δημιουργηθεί η σκληρία (πλάκα), καταστρέφει το μοναδικό αυτό μηχανισμό διαστολής και επιμήκυνσης. Έτσι λοιπόν το πέος δεν επιμηκύνεται κατά την στύση στο σημείο που εντοπίζεται η σκληρία (ασβέστωση) με αποτέλεσμα την κάμψη του πέους. Συνέπειες ενός στραβού πέους είναι η δυσμορφία που φυσικά επηρεάζει ψυχολογικά τον πάσχοντα, αλλά και η επιδείνωση της στυτικής λειτουργίας, αφού στο σημείο της κάμψης η σκληρότητα του πέους δεν είναι σωστή.

Tι είναι και πώς αντιμετωπίζεται η νόσος;

Η νόσος Peyronie ή Περονί, γνωστή επίσης και ως κάμψη του πέους, ινώδη σκλήρυνση του πέους, καθώς και χρόνια φλεγμονή του λευκού χιτώνα που περιβάλλει το πέος, είναι μια κατάσταση κατά την οποία το πέος εμφανίζει ταυτόχρονα με τη στύση και κάμψη. Η κάμψη αυτή δεν είναι φυσιολογική και προκύπτει από ινώδεις πλάκες που αναπτύσσονται κάτω από το δέρμα του πέους. Σύμφωνα με το εθνικό ινστιτούτο υγείας των ΗΠΑ, η νόσος Peyronie (περονί) εμφανίζεται στο 10% των ανδρών.

Σε πολλές περιπτώσεις το πέος ενός άνδρα μπορεί να παρουσιάζει μια ελαφρά κάμψη χωρίς να δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα. Υπάρχει μάλιστα μια κατάσταση που ονομάζεται συγγενής στροφή, κατά την οποία τα αγόρια γεννιούνται με ένα βαθμό κάμψης στο πέος τους.

Το πρόβλημα υπάρχει όταν η νόσος Peyronie ή Περονί προκαλεί πόνο, καθώς και όταν η κάμψη του πέους είναι τόσο μεγάλη, ώστε να περιορίζει την ικανότητα του άνδρα να έχει σεξουαλική επαφή. Παράλληλα σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί και στυτική δυσλειτουργία. Η αυξημένη ανησυχία αναφορικά με τη κάμψη του πέους, το στρες και το άγχος, μπορούν επίσης να πυροδοτήσουν προβλήματα που σχετίζονται με την αντιλαμβανόμενη σεξουαλική επίδοση και τη στυτική λειτουργία. Ωστόσο, ένας σεβαστός αριθμός ενηλίκων ανδρών με νόσο Peyronie, φαίνεται πως έχει ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.

Ένα σημαντικό ποσοστό ανδρών με νόσο Peyronie ή Περονί έχει επίσης διαταραχές του συνδετικού ιστού περισσότερο στα χέρια και λιγότερο στα πόδια. Παράλληλα σχεδόν το 1/3 όλων των ανδρών με το συγκεκριμένο νόσημα, εμφανίζει ίνωση στον ελαστικό ιστό που βρίσκεται σε άλλα μέρη του σώματος. Το γεγονός ότι η συχνότητα της νόσου Peyronie είναι αυξημένη μέσα στις οικογένειες των ασθενών, ενθαρρύνει τους ειδικούς να πιστεύουν πως στην αιτιοπαθογένεια του νοσήματος εμπλέκεται μια γενετική συνιστώσα.

 

Ποια είναι τα συμπτώματα και τα σημεία της νόσου Peyronie ή Περονί;

Τα σημεία και τα συμπτώματα της νόσου Peyronie (Περονί), μπορούν είτε να εμφανιστούν βαθμιαία, είτε ξαφνικά και περιλαμβάνουν:

• Το σχηματισμό πλακών από ινώδη ιστό, οι οποίες ψηλαφόνται κάτω από το δέρμα του πέους.
• Σημαντική κάμψη του πέους είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω , είτε πλαγίως, ανάλογα με το που έχουν σχηματισθεί οι πλάκες. Σε κάποιους ασθενείς, το πέος σε στύση, μπορεί να εμφανίζει μια μεγάλη στένωση σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Σε ένα ποσοστό ανάμεσα στο 10% και το 20% των ασθενών, η κάμψη βελτιώνεται, στο 30%-40% χειροτερεύει και στους υπόλοιπους παραμένει η ίδια.
• Εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας, δυσκολίας δηλαδή είτε στην επίτευξη, είτε στη διατήρηση της στύσης
• Μείωση του πεϊκού μήκους
• Αίσθημα πόνου κατά τη στύση ή/και τον οργασμό. Εκτιμάται ότι ο πόνος εμφανίζεται στο 60% των ασθενών, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ο πόνος βαθμιαία υποχωρεί , χωρίς θεραπεία.

Ποια είναι η αιτία της νόσου Peyronie (Περονί);

Δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητό για τους ειδικούς τι προκαλεί τη νόσο Peyronie ή Περονί. Πιθανόν είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής μικρών αιμοφόρων αγγείων, η οποία μπορεί να προκύψει κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, της άθλησης, ή ενός ατυχήματος. Στο σημείο τραυματισμού μπορεί να παγιδευτούν κύτταρα κατά τη διαδικασία επούλωσης, τα οποία ίσως σχηματίσουν τον ινώδη ιστό.

Παράλληλα όπως έχει ήδη αναφερθεί είναι πολύ πιθανό να υπάρχει και γενετικός αιτιολογικός παράγοντας για την εμφάνιση της νόσου. Ένας σημαντικός αριθμός ανδρών άλλωστε που είχαν την εμπειρία ενός τραυματισμού στο πέος, δεν εμφάνισαν ποτέ νόσο Peyronie (Περονί). Ταυτόχρονα πολλοί ασθενείς εμφάνισαν τη νόσο ενώ δεν είχαν ποτέ τραυματιστεί. Για το λόγο αυτό υπάρχουν ειδικοί που πιστεύουν πως η νόσος Peyronie (Περονί) μπορεί να σχετίζεται με κάποια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το πέος περιέχει δύο σπογγώδεις σωλήνες, έναν στην κάθε πλευρά, οι οποίοι ονομάζονται σηραγγώδη σώματα. Οι σωλήνες αυτοί είναι γεμάτοι από τριχοειδή αγγεία, μικρά αιμοφόρα αγγεία δηλαδή που γεμίζουν με αίμα κατά τη σεξουαλική διέγερση με αποτέλεσμα τη στύση. Τα σηραγγώδη σώματα είναι τυλιγμένα με έναν ελαστικό ιστό που ονομάζεται λευκός χιτώνας, ο οποίος τεντώνεται όταν το πέος έρχεται σε στύση.

Σε περίπτωση τραυματισμού του πέους, μπορεί να προκληθεί βλάβη και στον λευκό χιτώνα. Αν η επούλωση γίνει σωστά, δε θα υπάρξουν προβλήματα. Εάν όμως σχηματιστεί ινώδης ιστός, υπάρχει η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου Peyronie (Περονί) από τη στιγμή που ο λευκός χιτώνας δε θα μπορεί να τεντωθεί όσο χρειάζεται κατά τη στύση, με αποτέλεσμα η πλευρά του πέους που δεν μπορεί να τεντωθεί να κρατά το πέος σε κάμψη.

Η διαδικασία της επούλωσης μπορεί να επηρεαστεί από διάφορους παράγοντες, οι οποίοι μάλιστα θεωρούνται και παράγοντες κινδύνου για να εμφανιστεί η νόσος Peyronie ή Περονί. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου είναι η κληρονομικότητα, η ήδη υπάρχουσα διαταραχή του συνδετικού ιστού καθώς και η ηλικία. Οι άνθρωποι που είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι πιο πιθανό να σχηματίσουν ουλώδη ιστό κατά τη διαδικασία της επούλωσης σε σύγκριση με τους νεότερους.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ PEYRONIE (ΠΕΡΟΝΙ)

Το Ανδρολογικό Ινστιτούτο έχει εμπειρία δεκαετιών στην αντιμετώπιση της πεϊκής κάμψης

Αιτίες – Συσχετίσεις – Κληρονομικότητα Πεϊκής Κάμψης – Νόσου Peyronie (Περονί)

Η νόσος Peyronie (Περονί) κατατάσσεται στις ιδιοπαθείς νόσους ακόμα και σήμερα δεν έχει εντοπιστεί το πραγματικό αίτιο που την προκαλεί (ο λεγόμενος «παθογενετικός μηχανισμός»). Για να κατανοηθεί καλύτερα αυτού του τύπου η παθολογία, σκεφτείτε ένα είδος ρευματοειδούς αρθρίτιδας ή μια ανοσολογική πάθηση (π.χ. αλλεργία), γι’ αυτό εξάλλου ονομάζεται και αυτοάνοση πάθηση. Έχει συσχετιστεί με γαστρεντερολογικές παθήσεις (ελκώδης κολίτιδα ή επεμβάσεις στο έντερο) και επίσης είναι συγγενής με τη νόσο Dupuytren (Ντουπουιτρέν) η οποία παραμορφώνει τα χέρια.

Κοινός τόπος σε πολλούς ασθενείς που παρουσιάζουν τη νόσο Peyronie (Περονί) είναι κάποιος τραυματισμός του πέους κατά το παρελθόν. Τραυματισμό του πέους ο οποίος συχνά έχει προκληθεί ως αποτέλεσμα κατάγματος του πέους κατά την διάρκεια μιας πολύ έντονης σεξουαλικής συνεύρεσης σε στάσεις οι οποίες ευνοούν τους τραυματισμούς, για παράδειγμα, οι στάσεις κατά τις οποίες η γυναίκα βρίσκεται όρθια πάνω στον άνδρα (cowgirl-ανάποδο cowgirl).

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο τραυματισμός πρέπει να είναι μεγάλος. Σήμερα πλέον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε γνωρίζουμε ότι ακόμα και πιο μικροί τραυματισμοί, που περνάνε απαρατήρητοι από τον άνδρα μπορούν σε βάθος χρόνου να αποτελέσουν αιτία ώστε να εμφανιστεί η νόσος Peyronie ή αλλιώς Περονί. Οι τραυματισμοί όμως είναι μόνο μια από τις αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν το πρόβλημα. Διάφορα νοσήματα του προστάτη και φλεγμονές μπορούν επίσης να δώσουν κάμψη στο πέος.

Διάγνωση Πεϊκής Κάμψης – Νόσου Peyronie (Περονί)

Μια φυσική εξέταση είναι συχνά αρκετή ώστε να εντοπιστεί η παρουσία της πλάκας στο πέος και να διαγνωστεί η νόσος Περονί. Ο ιατρός σας θα μιλήσει και με τη σύντροφο σας σχετικά με τη σεξουαλική σχέση. Η ψηφιακή φωτογραφία μιας στύσης που μπορεί να ληφθεί στο σπίτι, θα διευκολύνει τον ιατρό σας να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης που παρουσιάζει η νόσος Περονί. Στη συνέχεια θα προχωρήσει ο ίδιος στην εξέταση του πέους με υπερηχογράφημα, ώστε να αξιολογήσει το σχηματισμό της πλάκας και τη ροή του αίματος. Θα εξεταστεί επίσης και η ευαισθησία του πέους. Είναι σημαντικό να επιβεβαιωθεί ότι ο μηχανισμός της στύσης λειτουργεί καλά πριν τεθεί το ζήτημα του χειρουργείου

Θεραπεία Πεϊκής Κάμψης – Νόσου Peyronie (Περονί)

Οι πιο συχνά εφαρμοζόμενες συντηρητικές μέθοδοι είναι οι ακόλουθες:

  • Συμπληρώματα διατροφής, για παράδειγμα βιταμίνη Ε
  • Διάφορα φάρμακα
  • Ενέσιμα φάρμακα
  • Θεραπεία με κρουστικά κύματα
  • Ακτινοβολία της πλάκας με ακτίνες Χ

Οι πιο πρόσφατες μελέτες μας δείχνουν ότι με τις παραπάνω θεραπείες δεν υπάρχει αποτελεσματική αντιμετώπιση της νόσου, ενώ επιπλέον οικονομικά επιβαρύνουν σημαντικά τον ασθενή. Κάποιες μέθοδοι από αυτές, μη εξαιρουμένων και κάποιων φαρμάκων, όπως επίσης και της ακτινοβολίας, όχι μόνο δεν παρουσιάζουν κανένα όφελος στην βελτίωση της κάμψης, αλλά μπορεί να προκαλέσουν και σοβαρές παρενέργειες. Τα κρουστικά κύματα εάν εφαρμοστούν σωστά, δίνουν την δυνατότητα να υπάρξει ανακούφιση από τον πόνο, όμως στα χέρια μη εκπαιδευμένου μπορούν να προκαλέσουν τον σχηματισμό νέας πλάκας, ή ακόμα και να προκαλέσουν βλάβες σε υγιείς ιστούς.

Η συντηρητική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται μόνο κατάτους πρώτους έξι μήνες κατόπιν της εμφάνισης των πρώτων συμπτωμάτων. Πέρα από αυτό το χρονικό διάστημα έχει παρέλθει το διάστημα της πιθανότητας αυτόματης ίασης συνεπώς αν το πρόβλημα είναι οξύ, μπορείνα συζήτηθεί το ενδεχόμενο χειρουργικής αντιμετώπισης.

Χειρουργείο

Η νόσος Peyronie (Περονί) πρέπει να έχει εμφανιστεί τουλάχιστον για 6 μήνες πριν την επέμβαση, γιατί κατ’ αυτό το χρονικό διάστημα η νόσος είναι ενεργή και ελλοχεύει ο κίνδυνος να αναπτυχθεί σκληρία σε διαφορετικό σημείο του πέους.

Η νόσος Peyronie (Περονί) είναι ιάσιμη!

Η επιστημονική ομάδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών προσφέρει άμεσες και ασφαλείς λύσεις

1η τεχνική: η τεχνική της πτύχωσης

Εκτελείται απλά και γρήγορα, όμως απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις. Με την χρήση ραφών σχηματίζεται μια πτύχωση στην υγιή πλευρά του πέους, και λαμβάνεται ειδική μέριμνα κατά την επέμβαση για να μην επηρεαστεί το μέγεθος του πέους

2η τεχνική: Η διατομή της πλάκας και η κάλυψη της τομής με φλεβικό, ή τεχνητό μόσχευμα

Στην τεχνική αυτή διενεργείται μια τομή καθ’ όλο το μήκος της σκληρίας, η οποία επιτρέπει στον φαλλό να επεκταθεί και ακολούθως καλύπτεται τις περισσότερες φορές από μόσχευμα της μείζονος σαφηνούς φλέβας, ή από τμήμα ιστού προερχόμενο από την περιτονία. Η τομή επίσης μπορεί να λάβει χώρα στο χιτώνα σε κάποια απόσταση από την πλάκα.

3η τεχνική: Εισαγωγή πεϊκής πρόθεσης (συνήθως υδραυλική)

Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιεί την τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης, ούτως ώστε να μεγιστοποιήσει την ικανότητα έκτασης του ιστού και να ελαττώσει τις επιπτώσεις της σκλήρυνσης στην στύση. Τα αποτέλεσμα της μεθόδου αυτής είναι μόνιμο και μη αναστρέψιμο γιατί ο στυτικός ιστός μειώνεται και η αντλία υποκαθιστά δια παντός τις φυσικές και αυθόρμητες στύσεις.

Όπως εύκολα συνάγεται, η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης θα πρέπει να αποτελεί την τελική λύση σε περιστατικά με σοβαρή πεϊκή κάμψη που παρουσιάζουν σημαντική απώλεια της στυτικής λειτουργίας, που δεν δείχνουν ανταπόκριση στην φαρμακευτική αγωγή. Η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεση δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται όταν η ινώδης σκλήρυνση του φαλλού δε συνοδεύεται από σοβαρή έκπτωση της στυτικής λειτουργίας.

4η τεχνική: Αφαίρεση της πλάκας και κάλυψη του ελλείμματος

Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ινώδους σκλήρυνσης του πέους. Με τη χρήση μικροχειρουργικής η πλάκα αφαιρείται μαζί με τον ουλώδη ιστό που τη συνοδεύει, για να αποκατασταθεί η βλάβη και να επανέλθει η κατάσταση που υπήρχε πριν την έναρξη της νόσου. Στη συνέχεια το προσβεβλημένο σηραγγώδες σώμα ανακατασκευάζεται με τη βοήθεια μη τεχνητών υλικών, όπως είναι για παράδειγμα το πλέγμα ινιδίων κολλαγόνου υψηλής ποιότητας.

Με βάση την εμπειρία μας, η συγκεκριμένη θεραπευτική αντιμετώπιση δεν αφήνει ορατές ουλές πάνω στο πέος και στην περίπτωση που ο ασθενής είχε υποβληθεί σε περιτομή στο παρελθόν, η νέα ουλή «κρύβεται» κάτω από την ήδη υπάρχουσα ουλή της περιτομής.

Η συγκεκριμένη μέθοδος χρησιμοποιείται τα τελευταία 25 χρόνια. και το Ανδρολογικό Ινστιτούτο Αθηνών την χρησιμοποιεί, την βελτιώνει και την εξελίσσει εδώ και 20 έτη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορεί να θεραπεύσει αποτελεσματικά ακόμα και τα πολύ σοβαρά περιστατικά.

Οι ιατροί του Ανδρολογικού Ινστιτούτου είναι πρωτοπόροι στην αντιμετώπιση της πεϊκής κάμψης (Νόσος Peyronie ή Περονί) καθώς έχουν αναπτύξει και βελτιώσει σe μεγάλο βαθμό τις πιο σύγχρονες χειρουργικές μεθόδους. Ο Δρ. Κ. Κωνσταντινίδης, Ιδρυτής και Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, είναι χειρουργός, και απολαμβάνει διεθνούς φήμης για την αποτελεσματική επεμβατική αντιμετώπιση της νόσου PEYRONIE (Περονί) και ταυτοχρόνως επιτελεί το μεγαλύτερο ετήσιο αριθμό χειρουργείων ανα την Ευρώπη.

Συνοπτικά το έργο του Δρ. Κωνσταντινίδη:

1.Περισσότερα από 3000 χειρουργεία

2.Ποσοστό επιτυχίας άνω του 92%

3.Μακροχρόνια εμπειρία σε δύσκολα περιστατικά (πολύ έντονη κάμψη)

4.Πρωτοπόρος στην εξέλιξη και βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών

5.Διατήρηση του μήκους του πέους

6.Αφαίρεση δύσκολων σκληρύνσεων όπως κάτω από την βάλανο ή/και ανάμεσα στα σηραγγώδη σώματα

Πιο αναλυτικά:

Η χειρουργική τεχνική EGYDIO, που οι ιατροί του Ινστιτούτου μας χρησιμοποιούν και θεωρείται η αποτελεσματικότερη αυτή την στιγμή στον κόσμο, παρουσιάζει ποσοστά επιτυχίας ανώτερα του 92%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν παρατηρείται εκ νέου υποτροπή κάμψης μετά την επέμβαση. Επιπλέον σαν τεχνική διαφυλάσσει το μήκος του πέους ενώ αποκαθιστά και τυχόν μέγεθος που απωλέσθη κατά την εξέλιξη της νόσου.

Για τους άνδρες που επίσης πάσχουν από σοβαρή απώλεια στυτικής λειτουργίας και στην περίπτωση τους χρειάζεται και τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης, βρισκόμαστε και πάλι στην αιχμή των εξελίξεων χρησιμοποιώντας μια τεχνική που αυξάνει σε μεγάλο βαθμό και τον όγκο και το μήκος του φαλλού από 3 έως 5 cm.

Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις που διεξάγουμε είναι ελάχιστα επεμβατικές με ασήμαντες και στην πλειοψηφία τους, χωρίς καθόλου επιπλοκές. Είναι επεμβάσεις ημερήσιας φροντίδας, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο στους ασθενείς να αναλάβουν τις καθημερινές τους υποχρεώσεις και ασχολίες από την επόμενη κιόλας ημέρα.

 

Χρήσιμες Πληροφορίες

Μετά την επικύρωση της συνάντησης, θα πρέπει να απέχετε από το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ για 14 ημέρες πριν την διεξαγωγή του χειρουργείου. Το κάπνισμα επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό αρνητικά την διαδικασία επούλωσης, περιορίζοντας τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, ενώ το αλκοόλ έχει αρνητική επίπτωση στο μεταβολισμό σας. Δέκα ημέρες πριν την επέμβαση πρέπει να σταματήσετε την λήψη οποιουδήποτε φαρμακευτικού σκευάσματος που μειώνει την πηκτικότητα του αίματος, όπως για παράδειγμα η ασπιρίνη, γιατί αυτές οι ουσίες αυξάνουν τον κίνδυνο σχηματισμού αιματώματος και οιδήματος.

Θα έχετε τη δυνατότητα να μιλήσετε με έναν από τους ιατρούς μας και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης σας θα έχετε άπλετο χρόνο για να λάβετε απαντήσεις σε οποιαδήποτε τυχόν απορία σας. Θα σας δοθεί ενημερωτικό φυλλάδιο το οποίο σχετίζεται με την χειρουργική σας προετοιμάσία, το οποίο θα πρέπει να διαβάσετε προσεκτικά. Για 8 ώρες πριν την επέμβασή σας δε θα πρέπει να φάτε, ή να πιείτε τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για τις επεμβάσεις που πραγματοποιούνται με τοπική αναισθησία. Μετά την χορήγηση ενός ήπιου ηρεμιστικού, ή ενός αναλγητικού, θα είστε έτοιμοι για το χειρουργείο.

Το χειρουργείο διεξάγεται σε ήρεμο περιβάλλον και δε πρέπει να αγχώνεστε καθώς δεν θα αισθανθείτε τον παραμικρό πόνο. Τα φάρμακα που θα σας χορηγηθούν έχουν επιλεχθεί προσεκτικά ώστε να εξασφαλίζουν την επάνοδό σας στην φυσική σας κατάσταση σύντομα μετά το χειρουργείο, χωρίς να έχετε αποκομίσει δυσάρεστες αναμνήσεις.

Υπό κανονικές συνθήκες μπορείτε να επιστρέψετε στο σπίτι σας μόλις 1-2 ώρες μετά. Δεν επιτρέπεται όμως η οδήγηση για τις επόμενες ώρες λογω των φαρμάκων που σας έχουν χορηγηθεί και λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί ασθενείς μας έρχονται από μακριά, συστήνουμε την διανυκτέρευση σε κάποιο κοντινό ξενοδοχείο, το οποίο είναι οικονομικότερο από την διαμονή σας στην κλινική.

Θα σας συνταγογραφηθούν αντιβιοτικά και αναλγητικά για να συνεχίσετε την αγωγή κατ’ οίκον. Τα αντιβιοτικά είναι απαραίτητο να ληφθούν, ενώ τα αναλγητικά μόνο στην περίπτωση που νιώσετε πόνο. Μετά από 3- 4 ημέρες μπορείτε να κάνετε μπάνιο ή ντους, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε κανονικό σαπούνι και όχι κάποιο κρεμώδες προϊόν. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρησιμοποιούμε απορροφούμενα από τον οργανισμό ράμματα τα οποία δεν χρήζουν αφαίρεσης. Αν στην δική σας περίπτωση έχει γίνει χρήση ραμμάτων που χρειάζονται αφαίρεση, θα ενημερωθείτε λεπτομερώς από εμάς.

Για τις επόμενες 15 – 30 ημέρες που ακολουθούν την επέμβαση, ανάλογα με το είδος της, θα πρέπει να απέχετε από την άθληση τη σωματική καταπόνηση και τις ερωτικές επαφές. Ομοίως πρέπει να απέχετε από το κάπνισμα επειδή όπως προαναφέραμε εμποδίζει την διαδικασία της επούλωσης.

Επίσης θα πρέπει να αποφεύγετε την έκθεση στον ήλιο και ειδικότερα την έκθεση της περιοχής που έχει γίνει η επέμβαση για 8 τουλάχιστον εβδομάδες, ώστε να μην σχηματιστούν τοπικές δυσχρωμίες.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ PEYRONIE (ΠΕΡΟΝΙ)

Το Ανδρολογικό Ινστιτούτο έχει εμπειρία δεκαετιών στην αντιμετώπιση της πεϊκής κάμψης

Συχνές Ερωτήσεις για τη Πεϊκή Κάμψη και τη Νόσο Peyronie (Περονί)

Τα αίτια που προκαλούν τη νόσο Peyronie δεν είναι πλήρως κατανοητά. Είναι πιθανό να οφείλεται σε παρελθόντες τραυματισμούς του πέους που κατά την επούλωση σχηματίζουν ινώδη ιστό. Είναι επίσης πιθανό στην εμφάνιση της νόσου να παίζουν ρόλο και γενετικοί παράγοντες, όπως επίσης και η ηλικία καθώς η νόσος τείνει να κάνει την εμφάνισή της σε ηλικίες μεγαλύτερες των 50 ετών.

Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ένταση τον συμπτωμάτων και των βαθμό της κάμψης. Σε περιστατικά στα οποία η κάμψη είναι μικρή και δε δημιουργεί προβλήματα στην σεξουαλική ζωή του άνδρα, η χειρουργική παρέμβαση κρίνεται συνήθως μη απαραίτητη. Παρόλα αυτά, πολύ συχνά η κάμψη επιδεινώνεται προκαλώντας επώδυνη στύση και δυσκολία ή και αδυναμία διείσδυσης.

Τις περισσότερες φορές ο γιατρός μπορεί να ψηλαφίσει την πλάκα που προκαλεί την κάμψη και στην συνέχεια διενεργείται υπέρηχος ώστε να εντοπιστεί επακριβώς η έκταση της βλάβης. Μέσα από αυτούς τους ελέγχους ο ανδρολόγος θα είναι σε θέση να σας ενημερώσει για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσετε για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η νόσος μπορεί να κάνει την εμφάνισή της και σε νεότερους άνδρες αν και κάτι τέτοιο δεν είναι σύνηθες. Στις περισσότερες περιπτώσεις νεαρών ατόμων η κάμψη οφείλεται σε μια εκ γενετής κάμψη του πέους που ονομάζεται συγγενής στροφή και δεν σχετίζεται με την παθολογία της νόσου Peyronie.

Οι χειρουργικές μέθοδοι που συνήθως εφαρμόζονται είναι τέσσερις. Κατά την επίσκεψη και την εξέτασή σας ο γιατρός θα σας υποδείξει ποια και γιατί ενδείκνυται στην δική σας περίπτωση και θα σας αναλύσει λεπτομερώς τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Μετά την επέμβαση ο θεράπων ιατρός θα παραμείνει σε επικοινωνία μαζί σας, δίνοντάς σας οδηγίες και καθοδηγώντας σας για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.

Συνεχίζοντας την περιήγηση στο andrologia.gr, αποδέχεστε τη χρήση cookies.